Geschiedenis

Ook binnen Hosta opereert Droste als zelfstandige business unit en bouwt zij verder aan haar chocolade assortiment. Zie ons ‘Assortiment’ voor verdere details. Droste focust zich met name op het ontwikkelen en introduceren van nieuwe smaken en vormen van overheerlijke chocolade, zonder ooit het fundamentele credo, ‘de echte smaak van chocolade’ uit het oog te verliezen.

In 1977 komt Droste in Amerikaans bezit en vervalt hierdoor het predikaat ‘Koninklijke’. De naam wordt veranderd in Droste Fabrieken B.V. In het jaar 1985 maakt Van Nelle zich los van Standard Brands, dat inmiddels is overgenomen door Nabisco. In 1986 wordt de productie van Droste overgebracht naar het Gelderse Vaassen. De oude productielocatie in Haarlem gaat verder als Dutch Cocoa & Chocolate Company B.V. In 1988 wordt in Vaassen een nieuwe fabriek geopend waar ook de producten van Venz worden gemaakt. In ditzelfde jaar wordt Van Nelle overgenomen door Sara Lee|D.E. Twee jaar later wordt Droste overgenomen door het Nederlandse suiker- en voedingsmiddelenbedrijf CSM. Binnen CSM wordt Droste ondergebracht bij de businessunit zoetwaren waartoe ook Red Band en Venco behoren. Men wil minder nadruk leggen op kwaliteit, om het product zo toegankelijker te maken. Dynamische en vooruitstrevende commercials en een sterke verjonging van het imago waren een gevolg.

Door de beschikbaarstelling van benodigde deviezen komt daar verandering in en stijgt de export aanzienlijk. Pas vijf jaar na de oorlog is de aankoop van grondstoffen niet langer meer aan banden gelegd. Dat geldt tevens voor de verkoop in het binnen en buitenland. In 1947 worden Jan en Martinus Droste, kleinzonen van de oprichter, benoemd tot directeur. De derde generatie ‘in de chocola’ zal het nu moeten gaan waarmaken. Ook onder hun leiding gaan de zaken voor de wind en Droste heeft begin jaren zestig een topbezetting van ruim 1000 mensen. De machines draaien op volle toeren en zo’n 40 procent van de productie wordt geëxporteerd naar ruim 60 landen. In 1961 wordt er een nieuwe cacaofabriek in gebruik genomen. In 1964 krijgt de fabriek het predikaat ‘Koninklijke’. De nieuwe naam wordt: Koninklijke Droste Fabrieken N.V. Ondertussen nemen machines steeds meer werk over van de fabrieksarbeiders en de handmatige productie gaat langzaam maar zeker tot het verleden behoren. De markt is erg aan het veranderen en de fabriek raakt in deze periode in moeilijkheden door de enorme stijging van productiekosten.

Rond 1930 werken in de cacao- en chocoladefabriek aan het Spaarne meer dan 800 mensen. Bovendien bezit de vennootschap inmiddels een staf van 25 reizigers in het binnenland, die de taak hebben de Droste-producten aan te prijzen bij hun afnemers: speciaalzaken als banketbakkers, chocolaterieën en confiseurs. Ook buiten onze landsgrenzen timmert Droste aan de weg en neemt de naamsbekendheid in snel tempo toe. Er worden kantoren in Londen, Parijs, Praag, New York, Chicago en Boston geopend. In de jaren twintig en dertig werden Droste-artikelen per schip en trein vervoerd tot in de meest verre uithoeken van de wereld. Zowel in Rusland als in Zuid-Amerika leert men chocolade en cacao uit Haarlem kennen. In 1923 krijgt Droste een nieuw beeldmerk, het is ontworpen door Jan Wiegman en wordt het ‘pastille-mannetje’ genoemd. Dit beeldmerk heeft zich door de jaren heen tot het boegbeeld van de Droste-chocolade gemanifesteerd. De economische crisis van de jaren dertig laat ook Droste niet ongemoeid. Het bedrijf ziet zich in 1932 gedwongen de werkweek te verkorten van 48 naar 42 1/2 uur. Een extra tegenslag is het overlijden van Gerardus Johannes Droste junior in 1936. Hij was de man die het bedrijf jarenlang op voortreffelijke wijze heeft geleid. Zijn weduwe, mevrouw H.J. Droste-Savrij, wordt in 1937 presidentdirectrice.

Droste bouwt in deze jaren een grote naamsbekendheid op en als gevolg wordt de eerste Droste-fabriek van de firma G.J. Droste geopend op 2 augustus 1890. Vanaf 1891 vindt het gehele chocoladeproces in de banket- en koekbakkerij plaats. De cacaobonen liggen op de zolder opgeslagen, terwijl de verkoop in het ‘détailmagazijn’ plaatsvindt. De verkoop vindt hier plaats tot het jaar 1896. Door gebrek aan ruimte wordt de Droste fabriek in 1891 verplaatst naar het Noorder Buiten Spaarne in de Veerpolder. Hier gaat de productie van cacaopoeder en chocolade van start. De locatie is voor Droste bijzonder gunstig, aangezien het aan het water ligt, kan de aanvoer van grondstoffen en vervoer van afgewerkte producten per schip plaatsvinden. Gerardus Johannes Droste doet op 1 maart 1897 de zaak officieel over aan zijn zonen; Jan Coenraad en Gerardus Johannes Droste jr.. Tot het assortiment behoren inmiddels talloze verschillende bonbons, repen, chocoladefiguren, pastilles en cacaopoeder. Ook de chocoladeletter wordt rond de eeuwwisseling al door Droste gemaakt. Ondanks de groeiende concurrentie van oudere en grotere chocoladefabrikanten uit binnen- en buitenland slaagt Droste erin om een stevige plek te veroveren in de chocolademarkt. In 1898 verkrijgt het bedrijf het recht tot het voeren van het wapen van koningin-weduwe Emma. Om de afzetmogelijkheden te vergroten wordt er rond de eeuwwisseling gestart met de export naar België, Duitsland en Frankrijk. Dit breidt zich al vrij snel uit naar andere landen. Zo wordt vanaf 1905 ook de Amerikaanse markt betreden. Rond 1900 verschijnt de verpleegster op de blikken cacaopoeder. Dit is vermoedelijk bedacht door de Haarlemse reclametekenaar Jan (Johannes) Musset, die zich heeft laten inspireren door een pastel van de Zwitserse schilder Jean Etienne Liotard: La serveuse de chocolat, ook wel La belle chocolatière genoemd. Hiermee wordt gewezen op de heilzame werking van chocolademelk. Dit beeldmerk zal vanaf nu onlosmakelijk verbonden zijn met de naam Droste. Jan Coenraad Droste trekt zich in 1909 om gezondheidsredenen terug uit het bedrijf. De zaken gaan dan nog steeds bergopwaarts en het aantal werknemers groeit gestaag. Tijdens de Eerste Wereldoorlog heeft Droste te maken met de schaarste aan grondstoffen en gaat het bedrijf over op de productie van zogeheten ‘Eenheidsrepen’; chocolade repen voor militairen en burgerbevolking.

Ook binnen Hosta opereert Droste als zelfstandige business unit en bouwt zij verder aan haar chocolade assortiment. Zie ons ‘Assortiment’ voor verdere details. Droste focust zich met name op het ontwikkelen en introduceren van nieuwe smaken en vormen van overheerlijke chocolade, zonder ooit het fundamentele credo, ‘de echte smaak van chocolade’ uit het oog te verliezen.

In 1977 komt Droste in Amerikaans bezit en vervalt hierdoor het predikaat ‘Koninklijke’. De naam wordt veranderd in Droste Fabrieken B.V. In het jaar 1985 maakt Van Nelle zich los van Standard Brands, dat inmiddels is overgenomen door Nabisco. In 1986 wordt de productie van Droste overgebracht naar het Gelderse Vaassen. De oude productielocatie in Haarlem gaat verder als Dutch Cocoa & Chocolate Company B.V. In 1988 wordt in Vaassen een nieuwe fabriek geopend waar ook de producten van Venz worden gemaakt. In ditzelfde jaar wordt Van Nelle overgenomen door Sara Lee|D.E. Twee jaar later wordt Droste overgenomen door het Nederlandse suiker- en voedingsmiddelenbedrijf CSM. Binnen CSM wordt Droste ondergebracht bij de businessunit zoetwaren waartoe ook Red Band en Venco behoren. Men wil minder nadruk leggen op kwaliteit, om het product zo toegankelijker te maken. Dynamische en vooruitstrevende commercials en een sterke verjonging van het imago waren een gevolg.

Door de beschikbaarstelling van benodigde deviezen komt daar verandering in en stijgt de export aanzienlijk. Pas vijf jaar na de oorlog is de aankoop van grondstoffen niet langer meer aan banden gelegd. Dat geldt tevens voor de verkoop in het binnen en buitenland. In 1947 worden Jan en Martinus Droste, kleinzonen van de oprichter, benoemd tot directeur. De derde generatie ‘in de chocola’ zal het nu moeten gaan waarmaken. Ook onder hun leiding gaan de zaken voor de wind en Droste heeft begin jaren zestig een topbezetting van ruim 1000 mensen. De machines draaien op volle toeren en zo’n 40 procent van de productie wordt geëxporteerd naar ruim 60 landen. In 1961 wordt er een nieuwe cacaofabriek in gebruik genomen. In 1964 krijgt de fabriek het predikaat ‘Koninklijke’. De nieuwe naam wordt: Koninklijke Droste Fabrieken N.V. Ondertussen nemen machines steeds meer werk over van de fabrieksarbeiders en de handmatige productie gaat langzaam maar zeker tot het verleden behoren. De markt is erg aan het veranderen en de fabriek raakt in deze periode in moeilijkheden door de enorme stijging van productiekosten.

Rond 1930 werken in de cacao- en chocoladefabriek aan het Spaarne meer dan 800 mensen. Bovendien bezit de vennootschap inmiddels een staf van 25 reizigers in het binnenland, die de taak hebben de Droste-producten aan te prijzen bij hun afnemers: speciaalzaken als banketbakkers, chocolaterieën en confiseurs. Ook buiten onze landsgrenzen timmert Droste aan de weg en neemt de naamsbekendheid in snel tempo toe. Er worden kantoren in Londen, Parijs, Praag, New York, Chicago en Boston geopend. In de jaren twintig en dertig werden Droste-artikelen per schip en trein vervoerd tot in de meest verre uithoeken van de wereld. Zowel in Rusland als in Zuid-Amerika leert men chocolade en cacao uit Haarlem kennen. In 1923 krijgt Droste een nieuw beeldmerk, het is ontworpen door Jan Wiegman en wordt het ‘pastille-mannetje’ genoemd. Dit beeldmerk heeft zich door de jaren heen tot het boegbeeld van de Droste-chocolade gemanifesteerd. De economische crisis van de jaren dertig laat ook Droste niet ongemoeid. Het bedrijf ziet zich in 1932 gedwongen de werkweek te verkorten van 48 naar 42 1/2 uur. Een extra tegenslag is het overlijden van Gerardus Johannes Droste junior in 1936. Hij was de man die het bedrijf jarenlang op voortreffelijke wijze heeft geleid. Zijn weduwe, mevrouw H.J. Droste-Savrij, wordt in 1937 presidentdirectrice.

Droste bouwt in deze jaren een grote naamsbekendheid op en als gevolg wordt de eerste Droste-fabriek van de firma G.J. Droste geopend op 2 augustus 1890. Vanaf 1891 vindt het gehele chocoladeproces in de banket- en koekbakkerij plaats. De cacaobonen liggen op de zolder opgeslagen, terwijl de verkoop in het ‘détailmagazijn’ plaatsvindt. De verkoop vindt hier plaats tot het jaar 1896. Door gebrek aan ruimte wordt de Droste fabriek in 1891 verplaatst naar het Noorder Buiten Spaarne in de Veerpolder. Hier gaat de productie van cacaopoeder en chocolade van start. De locatie is voor Droste bijzonder gunstig, aangezien het aan het water ligt, kan de aanvoer van grondstoffen en vervoer van afgewerkte producten per schip plaatsvinden. Gerardus Johannes Droste doet op 1 maart 1897 de zaak officieel over aan zijn zonen; Jan Coenraad en Gerardus Johannes Droste jr.. Tot het assortiment behoren inmiddels talloze verschillende bonbons, repen, chocoladefiguren, pastilles en cacaopoeder. Ook de chocoladeletter wordt rond de eeuwwisseling al door Droste gemaakt. Ondanks de groeiende concurrentie van oudere en grotere chocoladefabrikanten uit binnen- en buitenland slaagt Droste erin om een stevige plek te veroveren in de chocolademarkt. In 1898 verkrijgt het bedrijf het recht tot het voeren van het wapen van koningin-weduwe Emma. Om de afzetmogelijkheden te vergroten wordt er rond de eeuwwisseling gestart met de export naar België, Duitsland en Frankrijk. Dit breidt zich al vrij snel uit naar andere landen. Zo wordt vanaf 1905 ook de Amerikaanse markt betreden. Rond 1900 verschijnt de verpleegster op de blikken cacaopoeder. Dit is vermoedelijk bedacht door de Haarlemse reclametekenaar Jan (Johannes) Musset, die zich heeft laten inspireren door een pastel van de Zwitserse schilder Jean Etienne Liotard: La serveuse de chocolat, ook wel La belle chocolatière genoemd. Hiermee wordt gewezen op de heilzame werking van chocolademelk. Dit beeldmerk zal vanaf nu onlosmakelijk verbonden zijn met de naam Droste. Jan Coenraad Droste trekt zich in 1909 om gezondheidsredenen terug uit het bedrijf. De zaken gaan dan nog steeds bergopwaarts en het aantal werknemers groeit gestaag. Tijdens de Eerste Wereldoorlog heeft Droste te maken met de schaarste aan grondstoffen en gaat het bedrijf over op de productie van zogeheten ‘Eenheidsrepen’; chocolade repen voor militairen en burgerbevolking.